Vrijdag begon de pret al met een lange treinreis, gevolgd door een korte lift van een behulpzame Lunteraar. Eenmaal aangekomen was de keuze voor een slaapkamer niet lastig, aangezien er maar eentje een privébadkamer had. Bijkomstig voordeel was ook het aangename gezelschap wat al aanwezig was, of zich gedurende de avond in die kamer nestelde.
Nadat allen die op de vrijdagavond hoopten te komen waren binnengedruppeld, ging het nachtspel van start in het aangelegen bos. Soliërs ploegden door de modderige paden, vaak ook ernaast, om door dobbelen en het bedrijven van handel genoeg grondstoffen te verzamelen om dorpen en steden te bouwen, in de vorm van Duploblokjes. Sommige groepjes hadden weliswaar wat minder last van kolonisatiedrang, en schepten genoegen in stugge handel, maar uiteindelijk werd er toch heel wat gebouwd. Om de spanning nog wat te verhogen lag er af en toe ook een rover in een hinderlaag, wat voor wilde renpartijen en verhitte rivaliteiten leidde. Toen de klok middernacht sloeg, kreeg ik nog wat handen her en der, aangezien mijn verjaardag aanbrak.
Eenmaal teruggekeerd naar de knusse huiskamer werd dat ook gevierd, samen met de op de vrijdag vallende geboortedag van een ander Soliër. Daarna werd er nog wat getafelvoetbald, gekletst en gewarmd aan de kachel, maar zoetjesaan gingen de meesten toch slapen, op een groepje McDonald’s-gangers na.
De zaterdag werd door sommigen ook weer vroeg aangevangen met een verfrissende ochtendwandeling, terwijl anderen er voor kozen om pas net voor de brunch hun bed uit te rollen. Na deze goed verzorgde maaltijd was het opnieuw tijd voor het inbrengen van wat competitie. In een enkele uren durende afvalrace, met opdrachten variërend van het raden van een Psalmmelodie tot het zo snel mogelijk snijden van een ui, moest er uiteindelijk een zogenaamde Alleskunner overblijven. Verjaardag betekende ook geluksdag, want mijn persoon mocht de trofee ontvangen, die nu nog steeds op mijn vensterbank staat te glanzen. Gedurende de dag was er ook nog een in- en uitstroom van aanwezigen.
Nadat er door een deel van de aanwezigen nog een krantenspel werd gespeeld, hoe bedoel je presteren onder druk, werden de schakeltjes opzij gelegd, en toen het ondertussen gehouden, befaamde klopspel ook zijn einde vond, werden de lampen op de slaapkamers volgens de richtlijnen netjes op tijd uitgedaan, en brak de zondag aan.
Om 10 en 19 uur mochten we een vooraanstaande plek innemen onder het gehoor van dominee A.F.R. van de Veen, in de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland te Ede-Wekerom. Tussen de diensten werd er in groepjes nog een Bijbelstudie gedaan aan de hand van Nehemia 1 en 2, passend in het thema afhankelijkheid, wat tijdens de Bijbellezingen het hele weekend terugkwam. ’s Avonds werd het halve boek der Psalmen nog doorzongen, en de dag vloog voorbij.
Eenmaal diep in de maandagnacht, toen velen al sliepen, besloten er nog een aantal mensen er op uit te gaan. Er werd een kleine autotour verreden, en een vijftal jongemensen, waaronder mijn persoon, besloten een wandeling te gaan maken. Het hoogtepunt bestond uit een frisse appel, die aan elk van ons werd gegeven door de aardige groenteman waar onze jeugdige vrijmoedigheid op de deur had geklopt.
Bij het eerste ochtendgloren vertrokken er al mensen, die weer verplichtingen hadden, en om tien uur was de rest dan ook vertrokken. Gelukkig kon enige tijd later de napret in de vorm van foto’s bekijken al weer beginnen, en tegelijkertijd begon natuurlijk ook het toeleven naar de volgende keer.