Datum/Tijd
04-06-2020
19:30 - 22:00
Locatie
Eliëzer- en Obadjaschool
Categorieën
Vasten werd vroeger veel gedaan in tijden van nood, wanneer Gods hulp op het hoogste nodig was. We kunnen bijvoorbeeld denken aan hoe Ninevé verschoond werd toen er gevast werd ter afwending van Gods toorn. Maar ook in de 80-jarige oorlog tijdens de belegeringen van Haarlem en Leiden riepen afwisselend de prins van Oranje en het stadsbestuur op tot dagen van gebed en vasten.
Het vasten ging altijd samen met gebed en diende dan ook tot aanwakkering van de gebedsijver en een terugkeer tot God.
Het vasten zoals toen kennen wij echter nu niet meer. Oudvaders zoals à Brakel en van Lodensteijn noemen het vasten als plicht en vinden het een verval van de kerk dat dit verdwenen is. Heeft dit er ook mee te maken dat wij ons minder afhankelijk voelen van God?
Je hoort soms nog wel dat men vasten belangrijk vindt, maar dat iedereen zijn eigen invulling daaraan mag geven omdat het een persoonlijke zaak is. Een week geen gebruik maken van sociale media en alcohol is bijvoorbeeld een moderne variant van vasten. Zelfs bepaalde diëten worden hiermee in verband gebracht.
Om te zorgen dat het vasten op de juiste manier gebruikt wordt, is het belangrijk dat er concreet iets gezegd wordt over de invulling hiervan.
Ook hoor je tegenwoordig wel over veertigdagentijd. Calvijn noemt het loutere dwaasheid en bijgeloof om een veertigdaags vasten in te stellen in ‘navolging’ van Christus’ verzoeking in de woestijn. Eén van zijn redenen hiervoor: het was een ongewoon wonderwerk van God, toen Hij bij Zijn Zoon de afhankelijkheid van eten wegnam. Is het niet zeer brutaal en goddeloos zich met God gelijk te stellen om in eigen kracht ditzelfde (na) te doen?