Fonkelende kaarsjes, zachte muziek, geurig eten, mannen in pak en vrouwen in chique groene of zwarte kledij… een buitenstaander zou denken dat het hier om een kerstgala gaat. Maar een echte Soliër weet: hier wordt de prachtige Lustrumavond geschetst. Toegegeven, het had ook een kerstgala kunnen zijn, maar het Lustrum was zoveel meer bewonderingswaardig dan een plat kerstgala. Je kon de sfeer als het ware niet alleen proeven, maar ook ruiken en zien. Het Lustrum was een belevenis voor alle zintuigen.
Een veelbelovende ambiance
Bij binnenkomst begon de lust voor het oog: een donkere, maar sfeervolle ruimte, waarbij de kaarsjes de lieflijke sfeer afmaakten. Mannen in pakken, vrouwen in groene of zwarte jurken (of rokken uiteraard). Bloemen en kleedjes op de tafels. Met genoegen mocht mijn oog dit alles aanschouwen. Maar het bleef niet bij passief aanschouwen. Mijn ogen werden ook aan het werk gezet: zoek je eigen zitplaats aan één van de lange tafels. Het had de commissieleden goed gedacht een tafelschikking te bedenken. Wie dit bedacht heeft en wie uiteindelijk waar kwam te zitten (lees: welke mogelijke koppelpogingen er werden ondernomen), dat laten we even in het midden. Mijn ogen, die al enige voorkennis hadden vanwege de plattegrond, wisten hun plaatsje snel te vinden. Dat was maar goed ook, want het feest voor de andere zintuigen kon nu snel beginnen.
De neusharen overeind
De meesten waren nog maar net geïnstalleerd op hun donkergroene zitplaats, toen het volgende zintuig op scherp werd gesteld. Rook mijn neus daar niet wat lekkers? Tussen geurig brood, kruidige salades (en vetpot: maar dat klinkt niet zo chique), rook mijn neus ook overheerlijke vleesgeuren. Het watertanden kon beginnen, wat gelijk mijn nieuwe zintuig op scherp stelde. Voordat dit zintuig daadwerkelijk kon genieten, stonden we genoeglijk te keuvelen in de rij voor het buffet.
Oorstrelend
Het keuvelen, waarbij niet alleen de mond, maar ook het gehoorzintuig gebruikt wordt, ging de hele avond door. Daar was het Lustrum toch onder andere voor bedoeld?: bijkletsen met mensen die je lang niet gesproken hebt, luisteren naar speeches (dat hoort nu eenmaal bij een verjaardagsfeest), het in ontvangst nemen van felicitaties en vergeet niet het samen zingen van ons, speciaal in het leven geroepen, Lustrumcouplet. Je kunt je wel voorstellen dat het gehoor het eerst overprikkelde zintuig van die avond was.
Verrukkelijke spijzen
Terug naar het buffet. De smaakzin, want die werd net bedoeld, mocht nu eindelijk ook deelnemen in deze speciale beleving. Niet alleen mijn smaakpapillen, maar ook die van anderen, deden zich tegoed aan het vele eten. Efficiënt als wij, Soliërs, zijn, stapelden we onze borden vol met eten (een keertje minder lopen is wel zo handig. Het zou maar ten koste gaan van je gesprekken). Onze buiken vulden zich met het kostelijke voedsel, van vlees tot ijs tot gebak. Gelukkig niet allemaal achter elkaar, anders hadden we ’s avonds weggerold kunnen worden.
Het vijfde zintuig
Nu denk je misschien: en het vijfde zintuig dan? Het vijfde zintuig is de tastzin. Ook wel voelen genoemd. Tja, voelen. Daar zeg je wat. Misschien was je vriend- / vriendinloos. Dan werd dat wat lastig. Want voelen doe je toch echt met je handen. Handen vasthouden werd dus een probleem. Gelukkig mocht het bestuur wel wat voelen, namelijk de handen van hen die hun feliciteerden met de verjaardag van de vereniging: 30 jaar! Maar zo gebroederlijk als wij zijn, hadden we altijd wel iemand om die avond mee te praten, misschien wel te high-fiven (is dit een werkwoord?) als je een vraag goed had bij de quiz of een groepsknuffel ter afscheid van de prachtige avond. Want vrienden voor het leven dat maak je hier op Solidamentum. En die vrienden? Die verdienen een knuffel. Mocht je dit alles gemist hebben? Dan wil ik je bij deze een virtuele handdruk geven: gefeliciteerd met de 30e verjaardag van jouw liefste vereniging!
Van uw Soliverslaggever
